Bijdrage van Jenny Li.
Toen ik aan mijn IT-studie begon, jaren geleden, waren Iris en ik de enige twee vrouwen naast tachtig mannelijke studenten.
Deze verhouding is niet veel veranderd in de jaren erna, toen ik programmeerde in de bunker, bij Corporate Finance werkte in de Zilveren Toren, de steiger opging als onderhoudsschilder en tegenwoordig als techniekdocent.
Het is misschien begrijpelijk dat vrouwen niet zo snel voor een mannenberoep kiezen. In het woord lijkt het al immers besloten. Argumenten zoals: “het is niets voor mij” (IT), “dat kan ik toch niet” (werken op hoogte) en “dat is toch te zwaar voor een vrouw (brandweer/bouw)” zijn vaak uitspraken die ik hoor van andere vrouwen.
Daar kan ik inkomen; misschien was je nooit goed in de ‘bèta’ vakken, heb je nou eenmaal hoogtevrees en kan je geen 80 kg van een vuurhaard wegslepen.
En je gaat als vrouw in een mannenberoep veel te maken krijgen met stereotypen: kunt u mij doorverbinden met (aan de telefoon); pas je op! (op de steiger) zeggen ze niet tegen glazenwassers of andere schilders; komt u voor de bloemsierkunst? (wanneer je in je schildersbroek een voorlichting komt geven op een VMBO-school).
Toch wil ik alle meisjes en vrouwen oproepen om Techniek en ‘mannenberoepen’ een kans te geven. Het is niet meer dan een nummer, een verhoudingsgetal, wat het een mannenberoep maakt. Als je al die beroepen uitsluit, onthoud je jezelf van zoveel mogelijkheden. Dan ga je toch niet die ladderwagen op of hoogwerker in? Maar je kan nog wel Middenkader functionaris worden en calculaties maken of opzichter/uitvoerder worden, of meewerken aan circulair bouwen en de aarde redden!
Groei begint bij goed onderwijs; goed technisch onderwijs.
Met dank aan:
TCR |Team Bouw & Wonen
onder de bezielende leiding van Nienke Steensma en Coen Bosma
Techniek College Rotterdam